Zo, na het repareren van een niet meer werkende autoruit (niet zo handig bij parkeerautomaten), het herstellen van een verrot kozijn, het timmeren van een tuinbank en het plaatsen van een wandje, wordt het tijd om de draad weer op te pakken met ‘Portretten van Rouw’.
Ik ben twee weken geleden weer begonnen met afspraken maken met de mensen die al eerder in mijn agenda stonden. Helaas moest ik die bestaande afspraken begin maart afzeggen. Nu is er gelukkig weer ruimte om door te gaan.
Ondertussen kreeg ik weer nieuwe aanmeldingen binnen, de laatste week. En ik ga ook gewoon nog een tijdje door. Omdat dit project zo dicht bij mijn hart ligt en omdat ik het heel graag doe. Ik hou van het onderweg zijn met een zekere spanning. Benieuwd naar wie ik zal ontmoeten, wat voor verhaal ik zal horen. Het proces erna, de foto’s bekijken en er één kiezen (soms best lastig) en het schrijven van een gedichtje. Ik vind het allemaal prettig om mee bezig te zijn.
Ik ga alleen twee dingen veranderen. Ik laat de grens van alleen binnen Noord-Holland los (omdat dat eigenlijk toch al niet echt lukte) en ik ga €25,- eigen bijdrage vragen vanaf nu.
Ik ga mensen evengoed vragen of ze mij tegemoet willen reizen, als ze ver weg wonen, maar als ik wel een keer ver weg moet, dan maakt de eigen bijdrage het voor mij makkelijker om in de auto of trein te stappen en wel 150 of 200 km (enkele reis) te reizen.
Eigenlijk was ik van plan om per 31 mei te stoppen, een jaar na het plaatsen van de eerste foto van het project. En dan wilde ik een paar maanden later verder gaan met een betaalde versie.
Allereerst kwam Covid-19 ertussen, waardoor 31 mei stilletjes voorbij ging, terwijl ik sowieso nog een aantal mensen moest fotograferen.
Maar het voelt ook niet goed om er een betaalde versie van te maken. En met een betaalde versie bedoel ik niet een bedrag van €25,- maar meer ergens tussen de €125,- en €175,-
Soms kom ik het zinnetje “Gratis is waardeloos” tegen. En de betekenis die ik er aan geef is dat mensen iets dat ze gratis krijgen, vaak niet op waarde kunnen schatten. En in het verleden heeft dat wel eens wat frustratie bij mij opgeleverd. Maar bij dit project is dat niet het geval. Het onderwerp rouw is gevoelig, persoonlijk en het zweeft vaak net onder de oppervlakte van het dagelijks leven, hoe lang het ook geleden is dat iemand iets of iemand verloren is.
De ontmoetingen zijn voor mij erg waardevol. Vaak komt Marieke ook even ter sprake, wat niet hoeft, maar wat ik wel prettig vind, want ik wil ook best wat van mijzelf laten zien en dat niet alleen vragen van de deelnemers aan mijn project.
En na foto en gedicht gemaakt te hebben hoor ik hoe waardevol dat beeld en die woorden vaak zijn voor de mensen aan wie ik ze geef. Dus gratis is hier eerder waardevol dan waardeloos.
Ik heb eerder al een donatiepagina opgezet, om ‘Portretten van Rouw’ op de been te houden. En de gulle giften hebben ervoor gezorgd dat ik een heel eind kwam met de reiskosten voor de ‘eerste’ veertig ontmoetingen. Maar ik vind het dan weer lastig om zo’n pagina actief onder de aandacht te brengen.
Kortom, alle tekst na ‘€25,-‘, staat er omdat ik altijd moeite heb om geld te vragen voor wat ik doe. Dus wil ik die €25,- (over)verantwoorden.
Waar het op neer komt is: ik ga geen grote bedragen vragen, ik wil het bereikbaar houden voor iedereen die zich wil aanmelden, maar ik heb wel geld nodig om door te kunnen gaan. Mijn uren maakt me niet uit, maar de reiskosten zijn er gewoon.
Vandaar de €25,-. Je mag altijd meer geven, daar heb ik geen enkel bezwaar tegen :-). En als €25,- euro voor jou aan de hoge kant is, mail dan evengoed, dan komen we daar wel uit.
Zie ook de oproep, voor meer informatie.
Ronald
Oproep voor ‘Portretten van Rouw’
Ja Ronald, het is zo gratis is niet op waarde te schatten. Als je een duur schilderij (echte Rembrandt) van Rembrandt voor een paar honderd euro te koop zou zetten. De mensen geen interesse vertonen omdat het toch niet echt zal zijn. Maar als je er tonnen voor zou vragen wel interesse voor is.