Nieuwe hobby

Door het repareren van een kozijn heb ik zomaar een nieuwe hobby gevonden.

Vorig jaar, tijdens de eerste lockdown, besloot ik eindelijk een openslaand raam te gaan repareren. Ik wilde er de tijd voor nemen, dus ik haalde het raam eruit en schroefde een plaat hout in het gat. Ik wist al een jaar dat het hout rond het raam rot was, maar ik ben goed in dergelijke dingen een tijdje negeren. Ik voel altijd een lichte paniek als er iets aan het huis kapot gaat. Wat te doen? Wat gaat het kosten.

Dus dit wilde ik zelf maar eens aanpakken. Ik had net een niet meer bewegend autoraam succesvol gerepareerd, waardoor ik genoeg zelfvertrouwen had gekregen voor dit project.

Het was niet best met het hout, want toen ik eenmaal begon vielen er twee flinke gaten. Rond twee hoeken van het raam bleef geen hout meer over. Ik had in de schuur een hardhouten paal liggen en het hout daarvan wilde ik gebruiken om de gaten weer op te vullen. Maar het in de juiste vorm krijgen van het hout viel niet mee. Ik had wel gereedschap maar niet noodzakelijkerwijs het juiste gereedschap voor deze klus. Uiteindelijk lukte het toch heel aardig en na schilderen was er niets meer van de reparatie te zien.

Daar stond ik zelf van te kijken. En beter nog, ik had het hele proces van hout bewerken leuk gevonden. Ik had er wel drie weken over gedaan, maar dat terzijde.

Ik besloot dat ik wel eens kon proberen een tuinstoel te maken. Ik haalde een niet gebruikte tuinstoel uit elkaar, om het hout te recyclen, en ging aan de slag. Ik had een vorm in mijn hoofd en die probeerde ik te benaderen. Dat lukte enigszins, maar de stoel was niet ideaal. Er volgde een tweede versie en een derde. Die derde was een stuk beter, waarna nog een vierde volgde van ander hout.

Ondertussen had ik een afkortzaag gekocht. Hout bewerken is net fotografie, je kunt er een eindeloze hoeveelheid geld in kwijt, als je wilt. Hoe preciezer je wilt werken, hoe beter het gereedschap moet zijn. De afkortzaag hielp daarin. Eindelijk rechte zaagsneden en balkjes die allemaal precies even lang werden.

Een vriendin vroeg mij of ik een trap voor haar kon maken. Tja, als je een stoel kunt maken dan vast ook wel een trap, toch? Bovendien zou ik in ruil voor de trap een freesmachine krijgen, op voorhand, omdat ik hem voor het maken van de trap nodig had.

Jeetje, wat je allemaal met een freesmachine kunt doen zeg. Een openbaring. Ik freesde traptreden met een smal en een breed gedeelte (zie foto) en met een groef voor een antislipstrip. En ik freesde sleuven in de staanders waar de treden moesten komen.

Ik kon dat natuurlijk niet allemaal zomaar. Ik keek tussen het klussen door naar enorme hoeveelheden houtbewerkingsfilmpjes op Youtube. Ook handig om te leren hoe je niet moet omgaan met gereedschap. Heel verhelderend.

Na de trap volgde een bank voor dezelfde vriendin. Ik had al eens een bank gemaakt voor in mijn eigen tuin, maar die bedacht ik helemaal terwijl ik ermee bezig was. En ik kan niet zeggen dat het een bank is met veel finesse. Eerder een lomp en groot ding, waar ik toch wel erg trots op was toen ik hem maakte. En hij zit best goed. En hij is niet in elkaar gestort.

De nieuwe bank werd wat ranker. En ik had een idee hoe hij moest worden. Het koste wel weer een paar weken maar het kwam in de buurt van wat ik in mijn hoofd had.

Ondertussen was ik erachter dat je eigenlijk allerlei soorten zagen nodig hebt. De moeder van Marieke gaf mij dit jaar een zaagtafel voor mijn verjaardag. Een enorm cadeau. Ik was en ben er heel blij mee, al was ik in het begin wel een beetje geïntimideerd door het apparaat. Nu, een paar maanden verder, gaat dat beter. Ik probeer zo voorzichtig mogelijk te zijn. Zo’n tafel geeft de mogelijkheid om weer nauwkeuriger te werken.

Ik maakte nog een paar stoelen, wat nu makkelijker ging met het beschikbare gereedschap. Eentje voor Marieke’s moeder natuurlijk. En ik was begonnen met af en toe een bijzettafeltje te maken. En eigenlijk vind ik dat het leukst, tot nu toe.

Een flink stuk gekregen berkenhout en nog meer hout van nog meer niet gebruikte tuinstoelen en -tafel, zijn veranderd in drie verschillende tafeltjes. Naar eigen idee en met een klein beetje karakter (lees: kleine foutjes). Ik had eerder ook al twee tafeltjes gemaakt maar die beschouw ik als oefenexemplaren (lees: teveel karakter naar mijn zin).

Kortom, ik ben lekker bezig, naast het fotograferen.