Mijn goede vriendin Roline daagde me uit. Daar komt het eigenlijk op neer. Ze nam me mee naar de winkel waar ze een bankje besteld had. Mooi bankje. We zaten er even op. ‘Kijk, die salontafel daar, die vind ik ook mooi. Ik dacht misschien kun jij wel zoiets maken’.
Het laat me meteen niet meer los. Ik bekijk de tafel. Een houten blad met vier stalen pootjes. Zo moeilijk ziet het er niet uit.
Roline ging nog verder: ‘Ik wil dan eigenlijk ook nog een blad onder dit blad, om wat dingen op te kunnen leggen. En houten poten want stalen doen erg zeer als je je tenen eraan stoot’. Het project breidde zich snel uit.
‘Ik ga erover denken, zei ik’. Maar ik wist wel dat ik het ging proberen.
Laat ik even vertellen dat tafels maken niet iets is wat ik dagelijks doe. Ik 2020 ben ik begonnen met wat hout bewerken, wat uiteindelijk resulteerden in een aantal tuinstoelen, een tuinbank en wat bijzettafeltjes voor binnen. En een molenaarstrap, ook voor Roline. Ik vond het leuk om te doen.
Mijn kennis vergaarde ik op Youtube. Filmpjes kijken tot ik dacht dat ik ook wel kon wat ik daar zag.
Vorig jaar helemaal niets gedaan op dit gebied door mijn ziekte. Ik kon de moed niet vinden om een project te beginnen. Maar de uitdaging om nu een tafel te gaan maken bracht me weer op gang. Mooie gelegenheid om nog wat ‘hoogstnoodzakelijk’ gereedschap te kopen.
Ik ben niet zo goed om van te voren helemaal te overzien hoe zo’n tafel gaat worden, dus ik begin ergens en werk van daar uit verder. Ik begon met het bovenblad. Ik lijmde twee eiken bladen op elkaar. Ik maakte een mal van MDF in de vorm die het blad moest krijgen. Met wat zagen en frezen en vooral heel veel nadenken lukte het om het bovenblad in vorm te krijgen.
Het benedenblad volgde. Een kleinere en dunnere uitvoering van het bovenblad.
Een frame had ik ondertussen in gedachten vormgegeven. De uitvoering was wat lastiger maar met een strikt dieet van meubelmakersfilmpjes in de pauzes kwam ik tot een aardig resultaat. Toen nog lakken en in elkaar zetten.
Hoe verder ik kwam hoe zenuwslopender het werken aan de tafel werd. Ieder moment kon ik iets stoms doen waardoor ik dingen weer helemaal opnieuw zou moeten maken. Al dat elektrische gereedschap is weinig vergevingsgezind.
Maar de tafel en ik kwamen er zonder kleerscheuren uit.
Gelukkig gaat Roline op vakantie, nu ik hem af heb, zodat ik hem nog niet hoef af te staan. Ik kan er nog een week of twee naar kijken in mijn eigen kamer.
Nu eerst maar eens iets voor mijzelf maken. Ik dacht aan een nieuw kastje voor de televisie.
