Vanaf het moment dat de dag van de fotoshoot tevoorschijn kwam in de veertiendaagse weervoorspellingen, keek ik er iedere dag naar. Het begon met een wolk en een stuk of vijf druppels eronder. De slechtste dag van die week. Ik weet dat die veertiendaagse voorspellingen vaak totaal kunnen veranderen, maar toch, die wolk met druppels zat meteen in mijn hoofd.
Ik blader door boeken van fotografen die ik goed vind. Ik wil geen foto’s namaken, maar ik wil dat de mooie plaatjes zich een beetje nestelen in mijn onderbewuste. Want het is sowieso mijn onderbewuste dat de dienst uit maakt bij mijn fotografie, volgens mij. Hoezeer ik ook mijn best doe om alles te zien, ik kan thuis nog wel eens verrast worden met ‘per ongeluk’ gemaakte mooie foto’s. Mijn onderbewuste ziet dingen die ik niet bewust zie. Dat denk ik. En daar vertrouw ik ondertussen ook een beetje op.
De wolk krijgt minder druppels terwijl de dag nadert. Wel nog steeds de slechtste dag van de week.
Ik ga Irene fotograferen. Ze werkt in het ziekenhuis maar eigenlijk is ze zangeres. Zingen is haar leven. Ze heeft onlangs een single gemaakt. Geschreven, opgenomen, uitgebracht. Hij staat op Spotify, Apple Music en nog wat andere plekken. Maar het is natuurlijk de bedoeling dat zij ook gevonden en gehoord wordt. Dus is ze druk bezig met de promotie en daarvoor heeft ze nieuwe foto’s nodig. En ik mag die maken. Ik fotografeerde haar al eerder voor mijn project ‘Portretten van Rouw’. En nu dus voor een uitgebreidere fotoshoot.
De dag zelf. De zon schijnt. Hoe is het mogelijk. Ik heb me de hele tijd ingesteld op foto’s met grijze luchten. En nu krijgen we dit. Mooi weer. Nou ja, er zijn een paar buitjes. Maar die stellen weinig voor. Het geeft wel een mooie lucht. Wolken met de zon ertussendoor. Ik tref Irene bij B&B ’In de Aap’ in Bergen. Daar treedt ze af en toe op. Het leek me toepasselijk om daar wat binnenfoto’s te maken.
Het was even zoeken omdat in de ruimte waarin we fotografeerden veel spulletjes stonden. Maar uiteindelijk konden we daar toch ook wel weer gebruik van maken, voor de sfeer.
Maar hoofddoel was uiteindelijk het strand in Bergen aan Zee omdat Irene zich daar zeer thuisvoelt tijdens wandelingen ’s ochtends vroeg. Het strand was breed, de zon stond laag, het licht was mooi, niet te fel. Alleen waaide het behoorlijk en was het koud. Maar ja, wie zegt dat fotograferen en model staan comfortabel is? Irene niet in ieder geval.
Tussendoor drinken we in de strandtent koffie om een bui af te wachten.
Een heleboel foto’s later zit ik thuis te selecteren. Irene komt over een paar dagen even meekijken om de mooiste foto’s uit te zoeken. Ik gooi nu alvast weg wat zeker niet mooi is of gewoon slecht en onscherp.
Van een paar foto’s die ik zelf mooi vind maak ik een hoes ontwerp. Of albumcover. In ieder geval het plaatje dat in o.a. Spotify staat bij een single of een album. Foto’s op zichzelf zien is één ding, maar om ze in een opmaak te zien is weer wat anders. Dan komen ze meer tot leven. Dat vind ik in ieder geval en daarom wilde ik er een aantal zo laten zien aan Irene.
Het leuke is dat Irene nu één van die ontwerpen gebruikt voor haar al uitgebrachte single. De stemmen (2) waren unaniem. Er was al een foto bij haar liedje maar deze komt daarvoor in de plaats, als het kan.
Twee andere foto’s staan boven haar Facebookpagina. Al met al was het leuk en geslaagd. En koud.
