Vandaag precies vierentwintig jaar geleden stond ik op Schiphol voor een groot avontuur. Ik had het plan opgevat om door de VS te gaan fietsen, van oost naar west. . Ik zou door tien staten gaan fietsen. Van Richmond in Virginia, via Kentucky, Illinois, Missouri, Kansas, Colorado, Wyoming, Montana en Idaho, naar Portland in Oregon.
Vierentwintig jaar. Langer geleden dan het in mijn hoofd lijkt. Als ik naar de kaart van Amerika kijk kan ik nauwelijks bevatten dat ik die fietsreis ooit gemaakt heb. Terwijl ik nog precies weet hoe ik me voelde, toen ik Mariek een laatste kus gaf en door de douane ging. Ik zwaaide nog één keer en liep verder de luchthaven in. Angst greep me bij de keel. Waar was ik aan begonnen?
Ik weet ook nog precies hoe het was om daar te fietsen. Ik begon me heel langzaam thuis te voelen in Amerika. Ik sprak alleen nog maar engels, behalve aan de telefoon, en begon ook in het engels te denken. Maar het was ook zwaar. Fysiek soms, als ik vijftig kilometer achter elkaar moest klimmen in de Rocky Mountains of juist op de kleine maar steile heuvels in het oosten. Maar vooral psychisch was het zwaar. Ik denk dat het mij nu beter af zou gaan, al denk ik niet dat ik nog alleen zou willen reizen.
Er is veel gebeurd in vierentwintig jaar. Toen ik op pad ging had ik twee e-mail adressen op zak van collega’s. Bijna niemand had al e-mail. GPS stond voor het grote publiek nog maar aan het begin. Ik had geen digitale camera en geen mobiele telefoon. Telefoneren vanuit/naar de VS was erg duur. Een vriend van mij had een faxapparaat bij Marieke neergezet, en af en toe was ik in de gelegenheid om haar onderweg een fax te sturen.
Mijn relatie met Marieke was toen nog maar anderhalf jaar oud. En nu, vierentwintig jaar later, is ze alweer bijna 5 jaar dood.
Het is allemaal nauwelijks nog voor te stellen.
En sinds kort lijkt het reizen sowieso voorlopig geen optie meer. Maar lezen over reizen kan wel. Daarom heb ik mijn reisdagboek online gezet. Ik heb het vlak na de reis in boekvorm gegoten. Het meeste schrijfwerk deed ik ’s avonds na het fietsen. Het is in PDF vorm. Wat ik wel jammer vind is dat ik toen nog niet echt serieus met fotograferen bezig was. Ik had onderweg mooie portretten kunnen maken van de mensen die ik ontmoet heb. Maar wie weet kan ik nog eens zo’n reis maken.
Downloaden kan hieronder.
[wpdm_package id=’11065′]