Toen ik twintig was zat ik op de Grafische MTS in Amsterdam Sloterdijk. Ik had geen idee wat ik wilde worden en over wie ik wilde worden dacht ik helemaal niet na. Met alles was ik wat later. Het lag niet aan mijn intelligentie maar het lag aan waar ik belangstelling voor had. Of liever gezegd waar ik geen belangstelling voor had. En dat was veel. In ieder geval lag mijn belangstelling vaak niet bij de dingen die ik deed. Dat klinkt raar en misschien is het dat ook maar ik ging door het leven en deed eraan mee maar niet echt. Ik had toch een beetje het gevoel aan de zijlijn te staan. Wat wilde ik eigenlijk? Ik wist het niet, had geen doel.

Ik ontdekte het schrijven en merkte dat ik daarmee meer te vertellen had dan in het echte leven. Ik durfde eigenlijk alles op te schrijven, misschien wel te veel. Maar wat ik kon schrijven, kon ik niet zeggen. En daardoor voelde ik me meestal niet erg gekend door de mensen met wie ik in aanraking kwam. Maar met schrijven was ik wel in staat om Marieke (mijn vriendin) te raken, te laten zien wie ik van binnen was. En zij zag het.

Pas op mijn vijfenveertigste begon ik te begrijpen hoe het voelt om iets te doen wat je altijd wel wilt doen. Ik begon serieus te fotograferen en ik kreeg het begin van een idee wat er mogelijk was. Ik propte mezelf vol met kennis, filmpjes, workshops alles wat ik maar kon vinden. Ik dacht de hele dag aan fotograferen. Weer een nieuwe wereld ging open toen ik licht echt ging zien. Waar is licht? Waar is het niet? Wat voor licht zie ik? Hoe kan ik het gebruiken? Daarna kon ik het niet meer niet zien.

Mijn fotografie ontwikkelt zich, ik ontwikkel mijn inzichten en kennis, ik ga steeds beter kijken. Het belangrijkste is denk ik dat ik schoonheid leer zien, en omdat ik het zie kom ik er steeds meer mee in aanraking. Eerst was er onze tuin waar ik vroeger doorheen liep zonder te kijken. Nu zie ik ieder knopje ontluiken, want misschien zit er wel een foto in. En ontdek ik dat een tuin een hele wereld is. Hoe complex een kleine bloemknop in elkaar kan zitten. Hoe strak en grafisch een bloemblad gefotografeerd kan worden.

Later begon ik ook de schoonheid in mensen te ontdekken. En er is zoveel meer dan een mooi gezicht en een goed lijf dat mensen schoonheid kan geven. Een blik, een houding, doorleefdheid, liefde. En ik kan dat vastleggen. Of het in ieder geval proberen. Door het op te schrijven of beter nog, het te fotograferen. Mensen te fotograferen. Proberen te grijpen waar het om gaat.

Deze week was ik in Den Haag. Drie dagen achter elkaar. Ik volgde Julia bij haar werk voor De Dutch Junior Dance Division. Maar het is geen werk voor haar. Het is haar leven. Ze is twintig en danst al jaren. Ze weet al jaren wat ze wil. Ze wil dansen. Zoveel mogelijk.

Donderdag danste ze van half elf tot zes. In die tijd kreeg ze les, werd een hele voorstelling doorgenomen van anderhalf uur en daarna ging ze verder met werken aan een andere uitvoering. Om zes uur was ze klaar en was het tijd voor corvee. Ja, corvee. De doucheruimte schoonmaken. De Dance Division heeft een beperkt budget. Ik was toen allang alweer thuis. ’s Avonds stuurde Julia een appje met daarin de tekst dat ze alweer zin had in morgen. En morgen bestaat uit de hele dag dansen en ’s avonds generale repetitie tot tien uur in het theater waar de dag erna de première van de voorstelling plaatsvindt. Dat appje geeft aan hoe mooi het leven kan zijn als je weet wat je wilt. Meestal zes en soms zeven dagen in de week keihard werken en er toch nooit genoeg van krijgen.
Ook Julia zal wel eens geen zin hebben, een baaldag willen opnemen maar ik denk dat het niet veel voorkomt. Ik zie haar als ze danst en ze is meer van alles, als ze dat doet. Het verandert haar van het meisje dat je op straat ziet naar de danseres die ze in haar diepste wezen is.

Marieke, die Julia wat beter kent, raakt altijd ontroerd als ze haar ziet dansen en deze week heb ik gezien wat ze bedoelt. Julia kan mensen raken met haar houding, haar sierlijkheid, haar blik.

En juist dat is de schoonheid die fotograferen mij gegeven heeft. Dat ik dat nu kan zien.

Meer over de reportage en meer foto’s.