Thuis had ik geoefend. Weet ik de namen nog bij de mensen op de foto’s van mijn project. Als er iemand van het project binnen komt lopen op de expositie wil ik wel weten wie het is.
De eerste bezoeker die op zaterdagochtend binnenkwam was Bernadette. Ik twijfelde even of zij het was, maar wist het toch al snel zeker.
Wat later kwam er iemand naast mij staan. ‘Ik ben één van de geportretteerden’, zei zij. Ik keek haar aan. Ik zag het niet. Tot zover het oefenen. Gelukkig zei ze haar naam. Het was Janneke. Ik had haar al weer bijna twee jaar geleden ontmoet. Ik heb de mensen gefotografeerd nadat we het net uitgebreid over rouw hebben gehad. En die foto, dat gezicht, ken ik goed. Maar dat is vaak niet het gezicht in het dagelijks leven.
Maar goed, het zit me evengoed niet lekker dat ik het niet wist.
Er zijn wel negen mensen die meededen aan het project langs geweest. Leuk om ze weer te zien en te spreken.
De expositie is erg goed bezocht. Bijna 700 mensen (15 tegelijk binnen) kwamen in twee dagen bij ons langs. De foto’s en gedichten werden vaak aandachtig bekeken en gelezen. Mensen schroomden niet om te vragen hoe dit project nou in z’n werk was gegaan. Wie waren die mensen op de foto’s? Hoe was het contact tot stand gekomen, waarom deden ze mee? Had ik die gedichtjes ook geschreven? Waarom was ik dit project begonnen? Erg leuk die belangstelling.
En er waren ook hier weer mooie gesprekken door herkenning en ontroering bij de foto’s.
Vanachter mijn computer zie ik dat nooit, daarom vond ik het zo mooi om met deze foto’s en gedichten hieraan mee te doen.
Ik had een prachtig weekend.
Het geëxposeerde project vind je hier: https://www.ronalddejongfotografie.nl/rouw/