Ik moet in een project duiken, anders verzin ik allemaal dingen waarom ik het niet moet doen. Dus niet teveel over nadenken, maar meteen beginnen. En blijkbaar werkt dat, want ik heb al meer mensen gesproken en gefotografeerd voor deze ‘Portretten van Rouw’ dan ik van tevoren had durven hopen.
Waar ik dan niet zoveel over nadenk is het geld. “Ja, ik moet ervoor reizen, dat komt wel goed”, denk ik dan. Maar mijn restrictie dat ik alleen in Noord-Holland fotografeer gaat al snel overboord. Als mensen de durf hebben om mee te doen, dan kom ik ze graag tegemoet. Figuurlijk maar ook letterlijk want mensen uit bijvoorbeeld Brabant ontmoet ik in Utrecht of Den Haag. Goed te doen, maar wel een stukje buiten Noord-Holland. Meer reiskosten dus.
Het liefst zou ik de mensen in hun eigen omgeving fotograferen. Voor hun prettiger en voor mij eigenlijk ook. Maar dat kan ik niet bekostigen. En tot mijn verrassing ben ik hier al twee maanden bijna iedere dag mee bezig. De koffie dat dat kost…
Het punt is dat ik hulp vragen lastig vind. De doneerknop staat al een paar weken op de pagina, bij de foto’s en gedichten van het project, maar tot nu toe heb ik de aandacht er nog niet op gevestigd. Het is mijn eigen project, dat moet ik zelf zien te financieren. Tenminste, dat is mijn gedachtengang.
Maar nu hoor ik al een paar dagen reclamespotjes op de radio van Paul Witteman die vraagt om donaties voor het concertgebouw. Ze zetten me aan het denken.
Misschien is mijn project niet meer alleen van mij. Ik deel het, andere mensen delen het. Ik krijg prachtige reacties binnen en de deelnemers aan het project ook. Zoals de muziek van het concertgebouw orkest mensen raakt, zo raken mijn foto’s en gedichten blijkbaar ook mensen (maar dan op veel kleinere schaal).
En als dat zo is dan hebben mensen er misschien ook wel een kleine bijdrage voor over om mijn project te laten voortbestaan.
Dus ik doe het toch maar, vragen om hulp.
Hier kun je doneren als je wilt.
Alvast bedankt.
Ronald
Andere linkjes: