Blog over het maken en selecteren van de foto’s voor de fotoserie over kwetsbaarheid in EvenBEELD magazine.
Vandaag over de fotoshoot met Nienke.
De regen deert ons niet, als we over modderige paadjes lopen langs een weg aan de rand van Driebergen. Voor mij loopt Nienke, een nette jurk aan en schoenen met hakken in de hand. Precies zoals ze net uit haar werk kwam, alleen heeft ze sneakers aangetrokken om deze paadjes te trotseren. We gaan foto’s maken en houden ons aan het oorspronkelijke plan, buiten fotograferen, ondanks de regen. Al dat hemelwater gaat iets toevoegen, denk ik.
Voor we naar buiten stapten hadden we een thema voor de foto’s gevonden. Nienke haar kwetsbaarheid ligt in het feit dat ze samenwerken lastig vindt omdat ze bang is voor afwijzing. Daarom begint ze er maar liever niet aan, regelt ze liever alles zelf. Ik zie voor mij dat ze op de foto een gebaar maakt naar een denkbeeldig iemand, haar armen uitstrekt naar samenwerking.
Dat een gebaar kan emotioneren heb ik al eerder gemerkt. En bij Nienke is het ook zo, als ze aan dit beeld denkt dan emotioneert haar dat. Voor mij een teken dat we iets hebben voor de foto.
We stoppen op twee plekken langs de weg. Aan de ene kant in het groen, aan de andere kant bij een weiland. Ik maak eerst een paar portretten van dichtbij. Zodra ik begin komt er een intense blik op Nienke’s gezicht. Ik maak een hele serie foto’s en kan niet zo goed stoppen. Als ik mijn camera uiteindelijk naar beneden doe, zie ik dat ze haar armen uitgestrekt heeft. Precies zoals afgesproken, maar dan buiten beeld. Dit verklaart haar blik. Hier ben ik al tevreden mee maar we gaan nog even door.
Ik maak ook foto’s met meer achtergrond en Nienke ten voeten uit, ze heeft niet voor niets haar hakken bij zich tenslotte. Hierna verhuizen naar de overkant van de weg. Een hek met een weiland erachter als achtergrond. Prima plek, wat mij betreft dan, want Nienke zakt langzaam achterover omdat haar hakken in de zachte grond verdwijnen. Ik moet opschieten. De regen heeft hier vrij spel, geen bladerdak meer boven ons hoofd.
Op deze plek wil ik een ook paar portretten maken. Nienke wisselt eerst van schoenen, om met beide voeten op de grond te kunnen blijven staan. ‘Ik hou even geen paraplu boven je hoor’, zeg ik, ‘want ik vind het mooi voor de foto als de regendruppels over je gezicht lopen en je haar nat is.’
Het ontgaat mij even of deze opmerking met instemming begroet wordt. Nee, Nienke vind het prima, ze gaat enthousiast voorop, op zoek naar goede foto’s. Natregenen maakt haar niet uit. Dus nog een paar portretten maken en we zijn klaar.
En dan zit ik twee weken later, met hulp van Cécile en Caroline, de foto’s te bekijken. De foto die ik nu in EvenBEELD Magazine geplaatst heb, spreekt ons meteen het meeste aan. Het is de meest uitgesproken foto. Nienke kijkt uiterst kwetsbaar in de lens. Daar waren we snel uit. Maar dan heb ik nog een paar foto’s waar ik wat mee wil.
Dus als ik met de cover van het magazine bezig ben, blijkt dat een ander portret van Nienke het daarop heel goed doet. En dit blog geeft mij de gelegenheid drie andere foto’s foto’s uit de serie te plaatsen. Overigens, achteraf gezien, denk ik dat we ook nog even over dat hek hadden moeten klimmen. Een foto met alleen Nienke, weiland en mist was misschien nog beter geweest.
Ronald
Nienke in EvenBEELD magazine.
