Wie is die persoon die je gewoon op straat kan tegenkomen. Wat doet hij of zij, wat zijn zijn of haar talenten. Daar wil ik naar op zoek. Ik vind het zo interessant dat je aan iemands gezicht geen talenten of verhalen af kunt lezen. Je ziet zoveel mensen iedere dag maar je weet niets van de meeste van hen. En dat is prima, dat zou ook teveel worden. Maar af en toe iemand uit het dagelijkse bestaan lichten door middel van mooie en sfeervolle beelden lijkt mij een mooie uitdaging.
Anne & Max zondagmiddag. Daar zit Julia. Ik ken haar nog niet maar weet dat zij het is. We hebben een zakelijke bespreking over creatieve zaken. Via de mail zijn we al aardig opgeschoten maar nu wordt het toch wel eens tijd om elkaar te ontmoeten. Ik ga namelijk binnenkort haar geduld ernstig op de proef stellen en haar privacy enigszins schenden. Ja, dat klinkt niet best en toch heeft ze ermee ingestemd mij te ontmoeten. Julia is danseres bij ‘De Dutch Junior Dance Division’ en ik ga haar een aantal dagen op de voet volgen door haar leven van trainen, oefenen, dansen, optreden. Maar ik schuw ook de meer banale dingen niet zoals het fietsen naar haar werk, boodschappen doen, hangen voor de tv 😉 e.d. Ik wil een mooi beeld geven van wie Julia is en wat ze er voor moet doen en laten om danseres te zijn. De spanning voor een optreden, de ontspanning erna. De lessen in dansen die er altijd zijn en het trainen op nieuwe choreografiën.
Ik heb hierbij beelden in mijn hoofd en het zal een uitdaging zijn om ze te gaan maken. Ik heb een moodboard gemaakt voor Julia zodat ze kan zien wat ik van plan ben. De beelden spreken haar aan en ik denk dat zij zichzelf ook al een beetje zo verbeeld ziet. Dus ik kan niet meer terug. Die kant moet ik op. En dat ik ook foto’s van Corbijn op het Moodboard had geplakt is misschien niet handig, qua haalbaarheid, maar dat motiveert mij nog meer.
Julia blijkt een leuke meid. Ik denk dat we het wel gaan redden die dagen. Maar dat wist ik eigenlijk al omdat ik haar al jaren ken, van een afstand, via Mariek. Ze zat namelijk ooit (ja, dat is alweer een tijdje geleden) bij Marieke in de klas. En Marieke bezoekt met enige regelmaat (ieder jaar rond kerst) een optreden van haar en het gezelschap waarmee ze optreedt. Ik heb zelfs, toen ik voor Marieke’s school een voorstelling in theater ‘de Vest’ fotografeerde, een aantal foto’s van haar gemaakt. Dus ondanks dat ik Julia niet ken is ze geen onbekende.
We raadplegen onze agenda’s en prikken de dagen waarop ik haar ga fotograferen. Een dag of vijf, in eerste instantie. Ik kijk er naar uit. Lekker weer veel fotograferen voor een erg leuk project.
Julia ís zo iemand dat je zo op straat tegen kunt komen. Alleen haar houding verraadt misschien haar dansbestaan. Maar verder gewoon iemand waarvan je je, als je haar tegenkomt, misschien even afvraagt wat er in haar hoofd omgaat, wat ze doet en wat ze allemaal kan.
De foto’s bij dit blog zijn van een paar jaar geleden
