De rouw van Sandra
Een duistere, lelijke ziekte
nestelde zich midden
in ons gezin.
Vijf jaar lang.
Jouw zenuwen aangetast,
die van mij en de kinderen
op de proef
gesteld.
Schreeuwen om hulp
verdwenen tussen
kastjes en
muren.
Liefde bleef.
Naar de dood
en er voorbij.
Jouw ondraaglijke pijn
droegen wij mee
in ons lijf, ons doen
en denken.
Het leven nog lang
verduisterd.
Tot er voorzichtig
strookjes licht
verschenen,
het donker meer
achtergrond werd,
de wereld weer
kleur kreeg.