De rouw van Ineke

In 2015 halveerde mijn gezin.

Geen vrolijke dochter meer
die mijn dagen binnen zingt
door de achterdeur.

Dat ze dood ging schokte mijn wezen,
sloeg een niet te vullen gat
in mijn bestaan.

En geen lieve man meer
om mijn leven aan te warmen
mijn verdriet mee te delen.

Al een jaar uit huis
verdwenen zijn gedachten
naar een andere plek
en tenslotte hij
helemaal.

Er zijn nog stukjes over,
een fijn moment hier en daar,
de mensen om mij heen.

Maar ik voel geen wezenlijke
blijdschap meer, zoals vroeger,
nog niet zo heel lang
geleden.

De rouw,
het missen van man en kind,
het gaat nooit meer weg.

Terug naar overzichtspagina of naar de rouw van:

Op de overzichtspagina vind je meer informatie over dit project.