De rouw van Ronald
Het is onwerkelijk
om te lopen
waar jij liep.
Om te wachten
waar jij wachtte.
Om in scanners te liggen
waarin jij lag.
Om de gesprekken te hebben
die jij had.
Om de uitslagen te horen
die jij hoorde.
Om bang te zijn
zoals jij dat was.
Maar het onwerkelijke
is werkelijk.
Moet iedereen dit weten? Ik weet het niet. Ik heb ook niet de illusie dat iedereen dit leest. Maar het voelt goed om dit te delen. Het houdt me enorm bezig en erover schrijven lucht een beetje op.
Wat is er precies aan de hand? Dat staat hier.