De rouw van Annet
Met iedere trede naar de haven,
elke zucht in de zeilen,
verdween de wereld
achter de horizon.
De boot een eiland
in het leven.
Daar was je het gelukkigst
weet ik nu.
Ik zit op één van die treden,
voel de wind door mijn haren,
mijn leven dichter bij de wal
dan het schip.
De boot al elf jaar weg
Jij zes.
‘Je bent een sterke vrouw’,
schreef je,
‘Je kan dit’.
Alleen
op papier
is het anders
dan in het
echt.
Soms is alles zwaarder
dan ik sterk ben.