De rouw van Roline
Hier begon ik van je te houden
in dit ziekenhuis
pratend naast je bed.
Over vakanties, muziek
een gezin.
Buiten klom ik op een bankje
en zwaaide naar je
zwevend boven de grond.
Het bankje is nu verdwenen.
Ik zwaai een laatste keer
met mijn voeten terug
op de harde grond.
Te laag om je nog
te kunnen zien.
Ik ben je verloren
op de plek
waar ik je vond.
Maar mijn hart
bewaart
voor altijd
het jouwe.