De rouw van Claudia
Jouw stoel
in onze tuin.
Leeg.
Leger dan lege tastbaarheid
van jouw bestaan.
Alle andere
lege plekken
die je achter laat.
Het lege bed
het lege huis.
De leegte in de camper
na onze vakanties
tijdens jouw
ziekte.
De chemo’s die je kreeg
werden begin- en eindpunt
van deze reizen.
De weken ertussen
een mooie, lange omweg
naar de horizon.
Ik ben vol van
herinneringen,
maar zit nu wel
naast die lege
stoel.