De rouw van Peggy
De toon verschilt
als ik mijn trombone pak.
Ik hoor jou niet
naast me.
Je haalde overal muziek uit
maar vond de schoonheid
niet meer
in je gedachten.
De druk van buiten
werd teveel
van binnen.
Waar jij stopte
moet ik
mag ik
verder.
Het spoor dat ik nu volg
buigt af
van het spoor
dat jij liep.
Ik denk mij voorbij
die fatale plek
in tijd,
probeer richting
te vinden.
Want hoewel er zoveel
hetzelfde is,
is alles anders.