Zomaar een opeenvolging van gebeurtenissen uit het dagelijks leven:

In 2012/2013 fotografeerde ik 49 mensen van 50 – één van hen is Lindy – we worden Facebookvrienden – zij reageert via Facebook op een blog of gedicht dat ik geschreven heb – een Facebookvriendin van haar uit Zeeland ziet dat – zij leest wat dingen van mij – we worden ‘vrienden’ – ik reageer op een berichtje van haar – zij stuurt mij een berichtje waarin ze zegt dat ze vind dat ik geweldig schrijf (zulke berichtjes ontvang ik graag mensen!) – ik zeg dat ze prachtig zingt – ik ben op zoek naar mensen in de creatieve sector om te interviewen voor mijn online magazine ‘EvenBEELD – Inge wil dit wel – op een doordeweekse dinsdag ga ik op weg naar Zeeland.

Om half acht reed ik weg uit Koedijk (vlak bij Alkmaar, voor de mensen die deze parel van Noord-Holland niet kennen). Filetijd natuurlijk. Maar om nog op een beetje knappe tijd in Kapelle te zijn moest ik toch op tijd weg. Af en toe wat file maar ook weer niet heel ernstig. Net na het Rottepolderplein stond een auto in lichterlaaie. Jeetje, wat kan een auto branden zeg. Het was op de andere weghelft. Ik was blij dat ik door kon rijden maar vroeg mij toch de hele dag af of er nog iemand in die auto zat (later las ik dat dat niet zo was gelukkig). Vlak na Rotterdam had ik een meningsverschil met de mevrouw van de GPS. Natuurlijk won zij weer. Dit kostte mij gelukkig maar 5 minuten.

Drie uur na vertrek stond ik bij Inge voor de deur. Ik was zenuwachtig. Ja, nu stond ik hier en nu moest ik echt mijn plan gaan uitvoeren: fotograferen, interviewen en een filmpje maken. Inge deed de deur open. Het was een beetje onwennig. We zijn allebei wat beter met schrijven dan met praten maar omdat ik zo aan het klunsen was met het opnemen van het interview werd de sfeer wat informeler. Ik heb een goede recorder en voor de zekerheid nam ik ook op met mijn telefoon. Ik weet beide opnamen te verprutsen. Het opnameapparat ging uit omdat de batterijen opraakten (ik had de batterijen gewisseld maar blijkbaar niet met volle exemplaren) en de telefoon had niets opgenomen. Inge nam het wel goed op. “Dan doen we het interview toch nog een keer”, zei ze.

Zo gezegd zo gedaan. In een wat hoger tempo gingen we door de vragen heen en dit keer werd het in drievoud opgenomen. Inge had haar telefoon er ook maar bijgelegd. Wel vervelend eigenlijk want nu kan ze heel goed controleren of ik me een beetje aan haar tekst hou bij het uitschrijven van haar verhaal.

Daarna filmen. De piano werd enigszins schuin gezet, voorzover het drumstel dat toeliet. Ik stelde mijn camera op en filmde ook nog met een losse camera. Weer twee audio-opnamen. Het opnemen lukte nu beter. Ik had beeld en geluid. Of de microfoons goed genoeg zijn voor muziek moet ik nog ervaren (en of ik goed genoeg kan opnemen) maar deze filmpjes hoeven ook niet van topkwaliteit te zijn (al streef ik daar wel naar). Dit was meer een momentopname van een zangeres die in huiskamersetting een paar mooie liedjes zong. Helaas kon ik er ook weer niet echt van genieten want ik moest mij concentreren op het filmen.

En toen nog fotograferen. Ik had wat ideetjes voor de opmaak van het artikel en daar moest ik bepaalde foto’s bij hebben. Voor de rest heb ik foto’s gemaakt die we ter plekke bedachten. Foto’s van piano- en gitaarspelen, met en zonder extra licht. Inge haalde onverwachts ook haar camera tevoorschijn en zei dat ik er ook aan moest geloven. “Dan kun je even ervaren hoe het is aan de andere kant van de camera”, zei ze. Tja, geen speld tussen te krijgen. Dus daar stond ik opeens model te zijn. Het beviel maar matig maar er kwam toch een aardige foto uit.

Met zelf fotograferen voel ik mij echt comfortabel. Maar filmen en vooral interviewen zijn nog een ontdekkingstocht. Maar dat maakt het niet minder leuk. Door de fotografie weet ik nu dat het tijd kost om beter in iets te worden. Ik leer van iedere fotoshoot, en dat leren gaat ook gewoon door als ik niet fotografeer. In ben er de hele dag mee bezig. Maak foto’s in mijn hoofd. En zo zal het ook gaan met de andere twee dingen. Ik evalueer wat ik doe en bedenk hoe het beter kan.

Ondertussen is het toch bijzonder dat ik op zomaar een dag in Zeeland sta te luisteren naar Inge, die live zingt omdat ik dat gevraagd hebt, en dat het in gang is gezet door een project van een paar jaar geleden. Mooi.

Zo zou de eerste spread van het artikel er uit kunnen gaan zien.