Nadat de bruidsglossy voor Frank en Deborah klaar was werd het tijd om een ander, nog lopend, project te voltooien. De reportage waarin ik Danseres Julia Zuurbier een aantal dagen volg. In april ben ik daaraan begonnen en vorige week heb ik de laatste foto’s van haar gemaakt.

Mijn fotografie begint steeds meer om reportages maken te draaien.Ik denk omdat het erg bij mij past. Ik hou van het om mij heen kijken, mensen zien. Op de achtergrond blijven zit in mijn karakter wat bij het maken van een reportage heel handig is. Maar dat heeft twee kanten. Tijdens het maken van foto’s wil ik zo goed als onzichtbaar zijn maar ik wil wel dat mijn foto’s gezien worden. Daarmee wil ik wel op de voorgrond treden. En ik vind straatfotografie erg leuk, vooral het onvoorspelbare ervan. Als ik op pad ga heb ik geen idee waar ik mee thuis kom. Maar dat is ook wel eens lastig. Soms vind ik een mooie plek om te fotograferen maar wat dan ontbreekt is de persoon die langskomt om het beeld te completeren. Of die persoon doet niet wat ik in mijn hoofd heb. Ik heb straatfotografie niet in de hand en dat is zowel de charme als de frustratie. Dus ik ga nu ook af en toe met iemand op pad om de boel meer naar mijn hand te zetten. Straatfotografiesituaties maar dan enigzins geregisseerd. Niet zo strak als een normale fotoshoot maar wat meer casual, alsof ik er niet bij ben.

Bij de reportage van Julia is het van allebei wat. De dansfoto’s die ik gemaakt heb, zowel oefenen als optreden, zijn allemaal pure reportage. De foto’s die ik van haar gemaakt heb naast het dansen zijn op door ons gekozen plekken op een door mij gekozen manier. Nu de foto’s klaar zijn is het mijn volgende taak om er een mooie serie van te maken. Het concept dat ten grondslag ligt aan deze serie is de gedachte die wel eens door mijn hoofd gaat als ik iemand tegenkom op straat: “Wie zou dat zijn, wat is haar of zijn verhaal?”. Want iedereen heeft natuurlijk een verhaal. Meestal kunnen we niet zien of iemand in een fabriek werkt of een kunstenaar is. Mensen die niet direct opvallen kunnen heel bijzondere dingen doen. En Julia is zo iemand. Op straat zie je haar als een heel gewoon meisje. Maar achter dat meisje zit iemand die heel hard werkt om op hoog niveau te dansen. Die zelf choreografieën maakt. Maar ook iemand die een piepkleine woning heeft en bij het dansgezelschap gewoon corvee moet doen, net als de anderen.

Dat wil ik laten zien in de serie die ik ga samenstellen. Het leven van Julia als danseres. En dan wil ik die serie gaan exposeren. Dat wordt de volgende uitdaging want als ik dan op de voorgrond ga treden dan wil ik het ook meteen goed doen. Goed zichtbaar en voor veel mensen.

Ik hou je op de hoogte!

Wil je zelf onderwerp zijn van een reportage? Kort of lang? Neem contact met mij op!